Szkoła w naszej wsi jest mała. Raptem z oddziałem przedszkolnym i zerówką uczy się w niej około pięćdziesięcioro dzieciaków. Z naszej Pagorzyny i pobliskiego Pagórka. Nasze chłopaki lubią swoją szkołę i my lubimy ją też.Nie myślałam nigdy ,że to napiszę ( po doświadczeniach ze szkoły tam na północy) ,ale tak jest. Lubimy ją i już . Z wieloma nauczycielami mówimy sobie po imieniu ( "bo co my sobie będziemy panować,przecież wspólnie opiekujemy się naszymi dziećmi" usłyszałam zaraz na początku), jest kameralnie i przede wszystkim od progu wita nas uśmiech,ale to cecha tych okolic.Uśmiech ,jak pisałam już wcześniej, jest tutaj wszechobecny.I spokój też. Oczywiście szkoła to nie raj i zdarzają się czasami przykre sytuacje,obowiązki ,musy ,nieporozumienia. Ot, życie.
Dlatego gdy dostałam z
Publicatu propozycję zilustrowania tekstu Ireny Landau przeznaczonego do samodzielnego czytania nie wahałam się ani chwili.
"Lenka i magiczne drzewo" to krótki tekst o przyjaźni ,o tym jak wygląda gdy kwitnie i co się z nią dzieje gdy gaśnie.
Nie będę zdradzać całej historii ,napiszę tylko ,że kończy się happy endem ;-)
Ponieważ klasa I ,do której chodzi nasz Rycerz Młodszy liczy tylko siedmioro uczniów udało mi się dostać w prezencie od wydawnictwa dodatkowo 7 egzemplarzy :-))) Dzieci najpierw samodzielnie w domu przeczytały książkę ,potem spotkaliśmy się ,żeby porozmawiać i narysować przyjaźń. Dzieciaki doszły do wniosku ,że nie można przyjaźnić się samu z sobą ,i że przyjaźń musi być kolorowa.
W ruch poszły nożyczki ,papier klej i farby i wspólnie zrobiliśmy magiczne drzewo przyjaźni .Wisi teraz na tablicy i przypomina o tym wszystkim co najważniejsze. A przypominać musi ,bo czasami te ważne sprawy umknąć i schować się bardzo głęboko.....
